Wet op de bescherming van de mededinging
Op dit moment op het grondgebied van de meerderheidontwikkelde landen hebben een markteconomie. De belangrijkste voorwaarde voor het waarborgen van de effectieve werking ervan is de vrijheid van concurrentie. Deze taak wordt op het niveau van de staat opgelost.
Concurrentie is een rivaliteit tussen actoren,Dit sluit de mogelijkheid uit dat een van hen een eenzijdig effect zal hebben op de ruilvoet op het juiste marktniveau.
Opdat organisaties het nodige zouden kunnen verkrijgenmogelijkheden voor hun functioneren, hun rechten en plichten vastgelegd in juridische documenten. De wet op de bescherming van de mededinging is gericht op het voorkomen van monopolistische activiteiten. Daarnaast bevat het clausules die oneerlijke concurrentie voorkomen en de concurrentie tussen organisaties van overheid en overheid tegengaan.
Het economische gebiedactiviteiten zijn strikt wettelijk geregeld. Het belangrijkste en meest fundamentele juridische document is de federale wet inzake de bescherming van de mededinging. Gewetensvolle concurrentie tussen entiteiten wordt ook besproken in de wet inzake naamloze vennootschappen, over ondernemerschap.
De wet inzake de bescherming van de mededinging omvat 10hoofdstukken, die zijn onderverdeeld in 54 artikelen. Laten we proberen de hoofdpunten van dit juridische document te bekijken. Het eerste hoofdstuk schetst de algemene bepalingen van de wet. Dat wil zeggen, het bevat de basisbegrippen (bijvoorbeeld "financiële organisatie", "goederen" en nog veel meer), de definitie van het doel en het onderwerp van de wet. Het eerste hoofdstuk specificeert ook de samenhang van de acties van organisaties en bedrijfsentiteiten.
De wet op de bescherming van de mededinging omvat de tweedeeen hoofdstuk dat is gericht op het reguleren van oneerlijke concurrentie en monopolistische activiteit. In het bijzonder bevat het artikelen die de mogelijkheid van misbruik van machtspositie uitsluiten. Ook regelt het tweede hoofdstuk van de wet de toelaatbaarheid van 'verticale' transacties en overeenkomsten.
Het derde hoofdstuk bevat een verbod op beperking vangezonde concurrentie van de uitvoerende autoriteiten, evenals de lokale overheid. Het bevat ook de antimonopolie-vereisten voor het aanvragen van prijsnoteringen voor producten, evenals voor bieden. Het derde hoofdstuk regelt de eigenaardigheden van het sluiten van transacties en contracten met verschillende financiële organisaties.
Het vijfde hoofdstuk geeft wettelijke beperkingen aangemeentelijke en staat voorkeuren. Het zesde hoofdstuk reguleert de bevoegdheden en functies van antimonopoly-lichamen. Het zevende hoofdstuk geeft de verplichte staatsinvloed op de economische concentratie aan die ontstaat op het gebied van de bescherming van rivaliteit tussen entiteiten.
De wet betreffende de bescherming van de mededinging omvathet achtste hoofdstuk, dat het belangrijkste is in dit juridische document. Het legt de verplichte handhaving van bevelen en beslissingen van antimonopolie-instanties vast. Ook in het hoofdstuk wordt de verantwoordelijkheid voor het overtreden van punten van het beschouwde juridische document en een voorwaarde voor verplichte verdeling van de organisaties gespecificeerd.
Het negende hoofdstuk specificeert de procedure om te overwegengevallen waarbij sprake is van een volledige of gedeeltelijke overtreding van de antimonopoliewet. Het tiende hoofdstuk van het juridisch document bevat de laatste bepalingen van de wet. Het regelt ook de timing van de inwerkingtreding van het document in kwestie.
Laten we het samenvatten. Wet 135 van de federale wet op de bescherming van de mededinging is in de eerste plaats gericht op het voorkomen van monopolistische activiteiten van organisaties. Zijn hoofden regelen ook de concurrentievoorwaarden tussen economische entiteiten. In een markteconomie is dit juridische document erg belangrijk en belangrijk.
</ p>>
